Μια μέρα στην τάξη αποφασίσαμε να φτιάξουμε κουλούρια.
Συνεννοηθήκαμε να μοιράσουμε τις δουλειές που πρέπει να γίνουν. Έτσι άλλος έφερε τα υλικά, άλλος τα έβαλε στη λεκανίτσα, άλλος έστηψε τα πορτοκάλια και άλλος ζύμωσε τη ζύμη.
Μετά όλα τα παιδιά της Δ' τάξης, αρχίσαμε να πλάθουμε κουλουράκια σε ωραία σχήματα, όπως αστεράκια, σαλιγκαράκια, καρδούλες και γράμματα. Ο κος Γιάννης μας έβγαλε φωτογραφίες με τα λαδωμένα μας χεράκια.
Όταν τα βάλαμε να ψηθούν, μοσχοβολούσε όλο το κτίριο και όλα τα παιδιά του σχολείου μας ρωτούσαν συνέχεια τι είναι αυτό που μυρίσε τόσο υπέροχα. Αφού ψήθηκαν και κεράσαμε τους δασκάλους, μας ζήτησαν τη συνταγή.
Είχε φτάσει η ώρα να δοκιμάσουμε κι εμείς τα κουλουράκια που με τόση κούραση και φροντίδα φτιάξαμε. Μετά από το τρίτο κουλουράκι που φάγαμε κάποιο παιδί πρότεινε στην κα Κική: "Κυρία τι λέτε ανοίγουμε έναν φούρνο;;;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου